Kijk’, zegt de Zotte Doos, ‘ik ben voor jou een Zotte Doos, juist gelijk honderdduizend andere Zotte Dozen, maar als jij mij ‘vertedernadert’ dan hebben we elkaar van nu af aan nodig. Dan ben jij voor mij uniek op de wereld en dan ben ik voor jou uniek op de wereld. (Vrij naar ‘de Kleine Prins’) Dit is het begin van een sprookje dat niet bleef duren.
Ik sta op een kruispunt in mijn leven. Mijn relatie is gestrand, mijn ouders zijn dood en mijne bulex is kapot. Dringend tijd voor andere oorden!
In het vliegtuig, onderweg naar Nepal, wil ik het verdriet en de pijn van mij afschrijven, maar de passagier voor mij klapt zijn zetel achteruit, mijne laptop slaat dicht en er is niet genoeg plaats meer om hem terug open te doen.
Ik ben dus genoodzaakt om mijn gedachten daar in dat vliegtuig luidop uit te spreken zodat ik ze kan onthouden om ze later op papier te zetten.
Een voorstelling over de ‘Amai, wat een kieken’- liefdesmomenten in een mens zijn bestaan en de verwoede pogingen van anderen om je er overheen te helpen.